زندگی بشقابی بود
و من طرحی از حسرت
که نقاشی زبردست بر آن کشید
وقتی افتادم
آه
وقتی شکستم
آه
صدایم را کسی شنید؟
جز مردمان دیاری که
به افتادنم
به شکستنم
خندیدند
ومن پیش از به دنیا آمدن دردهایم
آن ها را دیده بودم
وچه آشنا بود
پوز خندهایشان.
(مهدی طویرسیاری-بیست وهشتم تیر 95)
